إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • عرصه انتخابات فرصتی است برای طرح برخی موضوعات که درشرایط عادی یا مغفول مانده و یا به دلایلی موجب حساسیت در بین مسئولان می‌شود. از جمله این مقولات «مسئله اقوام و مذاهب» است. برخی دانسته یا نادانسته نام بردن از چنین مسائلی را به زیان مصالح ملی تلقی کرده و بر این تصورند که وحدت ملی با نادیده گرفتن مسائل قومیت‌های ایرانی تحقق پیدا می‌کند! در حالی که منطق و عقل به ما حکم می‌کند که دریابیم، ایران سرزمینی است با تنوع قومی و مذهبی. اما به باور بنده نادیده گرفتن «مسئله اقوام» و دلخوش کردن به حل آن در مسیر گذشت زمان، به سان سر فرو بردن کبک زیر برف است! در کنار چنین زمینه‌هایی برای چالش سیاسی و اجتماعی در کشور، چالش ناشی